วันอาทิตย์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2559

เทคนิคการว่ายน้ำ

เทคนิคการว่ายน้ำ

ฝึกเหยียดตัวตรงตีเท้าในน้ำ >

หลังจากที่เราฝึกปั้มน้ำจนชินแล้ว ก็เปลี่ยนจากท่าลุกนั่งไปเป็นเกาะขอบสระเหยียดตัวตรง

- เริ่มด้วยท่าเดิมคือเกาะขอบสระฝั่งที่ตื้นๆไว้ก่อน

- จากนั้นเมื่อพร้อมก็ให้หายใจเข้าแล้วเหยียดตัวตรงในท่าคว่ำหน้าลงไปในน้ำ โดยยังไม่ต้องตีขาก่อน

- ค่อยๆหายใจออกเหมือนในท่าลุกนั่ง

- เมื่อลมใกล้หมด ให้เงยหน้าขึ้นตรงๆแล้วหายใจเข้า เหมือนท่าเรานอนอ่านหนังสือนั่นแหละครับ

- จากนั้นก็ทำสลับกันไปชนจินในจังหวะหายใจของเราแล้ว

- เมื่อชินกับจังหวะหายใจด้วยท่าเหยียดตรงคว่ำหน้าแล้ว

- ก็ให้เพิ่มการตีขาสลับซ้ายขวา ขึ้นลง ช้าๆร่วมเข้าไปกับการฝึกหายใจด้วยไป

- ข้อควรระวังคือ ให้ตีขาสลับแบบช้าๆไปก่อนจนชินแล้วค่อยๆเพิ่มความเร็วกันไป อย่าเพิ่งไปตีขาเร็วๆ เพราะจำให้เราเสียจังหวะจนทำให้เราสำลักน้ำได้

< ฝึกลอยตัวในน้ำด้วยโฟม >

หลังจากเราคุ้นเคยกับการหายใจด้วยการลุกนั่งกับยืดตัวที่ขอบสระแล้วก็ลองใช้โฟมกันดู

- หาโฟมว่ายน้ำสักแผ่นเอาแบบที่เราจับเหมาะๆนะ

- ทีนี้เราจะหันหน้าออกสระน้ำกันแล้ว เอาง่ายๆก่อนเลย

- ถือโฟมแล้วเดินออกไปจากขอบสระประมาณ 5 เมตรก่อน แล้วหันหน้ากลับเข้าขอบสระ

- ถือโฟมเหยียดแขนตรงเหมือนว่าเราจะตีเท้าที่ขอบสระแล้ว

- จากนั้นก็เริ่มใช้ท่าเหยียดตรงนั้นแหละครับ มือถือโฟมเหยียดไปข้างหน้าพร้อมกับค่อยๆตีเท้าไปแบบไม่ช้าไม่เร็ว

- เพราะถ้าช้าไปตัวอาจจะจมได้ และ ถ้าเร็วไปก็จะทำให้ตัวเราไม่นิ่งซึ่งอาจจะส่งผลให้ตกใจได้

- เมื่เริ่มตีเท้าจากจุด 5 เมตรแล้ว ให้ตีเท้าสลับเงยหน้าหายใจตามจังหวะของเราไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆ

- จนถึงขอบสระ ก็ถือว่าสำเร็จ เย้ๆๆๆ

- ทำในระยะ 5 เมตรนี้ไปเรื่อยๆ จนชิน ก็ค่อยๆเพิ่มระยะไปเป็น 10 15 20 25 หรือตามแต่จะวางแผนกันไปครับ

- ฝึกบ่อยบ่อยให้เชี่ยวชาญ ได้ท่าเดียวให้รอดก็พอแล้วครับ

การฝึกว่ายน้ำ

https://sites.google.com/site/phunthankarwayna/

วิธีการเล่นฟุตซอล

วิธีการฝึกสอน :การเลือกวิธีฝึกสอนขึ้นอยู่กับความสามารถวัย และระยะเวลาของการพัฒนาของผู้เล่น

พื้นที่ จำนวนและเป้าหมายของการฝึก เช่น หากเป็นผู้เล่นใหม่ควรเริ่มจากการฝึกเทคนิคและ

ทักษะก่อน แต่ผู้เล่นทุกคนมีระดับการเรียนรู้และการพัฒนาที่ต่างกัน ดังนั้น วิธีการและรูปแบบ

อาจแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้เล่นและเป้าหมายของการฝึกเป็นสารคัญ

วิธีการฝึกสอน

การฝึกเทคนิค : หมายถึง การฝึกเฉพาะบุคคลหรือการฝึกรวมทั้งกลุ่ม เช่น การส่ง-รับ

การยิงประตู เป็นต้น โดยไม่มีความกดดันและต้องให้ถูกต้องรวมทั้งการเคลื่อนไหวและเคลื่อนที่

การเคลื่อนที่เบื้องต้น

1. การทรงตัว

2. การเตรียมตัว

3. การเคลื่อนที่ทั่วไป

4. การเคลื่อนท่ีโดยการ ก้าว – ลาก – ชิด (สไลด์) ไปด้านข้าง ทั้งซ้ายและขวา

5. การเคลื่อนที่โดยการ ก้าว – ลาก – ชิด (สไลด์) ไปข้างหน้าและข้างหลัง

6. การเคลื่อนที่โดยการ ก้าว – ลาก – ชิด (สไลด์) ไปตามจุดทกี่ําหนด

7. วิ่งออมหลักไปและกลับ

8. การเคลื่อนที่แบบสเต็บขาตึง

9. การเคลื่อนที่แบบสเต็บงอเข่า

10. การเคลื่อนท่ีแบบวิ่งข้ามกรวย

การสร้างความคุ้นเคยกับลูกฟุตซอล

การสร้างความคุ้นเคยกับลูกฟุตซอล เป็นทักษะพื้นฐานของกีฬาฟุตซอลอย่างหนึ่ง และมคีวามจําเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้เล่นใหม่ การที่จะเล่นกฬีาฟุตซอลให้ได้ดี จะต้องสามารถครอบครองลูกฟุตซอลให้ เคลื่อนที่ไปในทิศทางที่ต้องการได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว ด้วยคุณสมบัติของลูกฟุตซอลที่มีรูปทรงกลมและ มีขนาดเลก็ ทําให้ลูกฟุตซอลมีความยืดหยุ่นในตัวของมันสูง การไดสัมผัสกับลูกฟุตซอลบ่อยๆ จะทําให้สามารถบังคับและครอบครองลูกฟุตซอลได้ดี มีวิธีการสร้างความคุ้นเคยกับลูกฟุตซอล

การเตะลูกฟุตซอลด้วยข้างเท้าด้านใน

การเตะลูกฟุตซอลด้วยข้างเท้าด้านใน หรืออีกอย่างหนึ่งเรียกว่า ลูกแป โดยใช้ส่วนของข้างเท้าด้านในเตะลูกฟุตซอล เป็นการเตะขั้นพื้นฐานที่ง่าย เป็นการเตะส่งที่มีความแม่นยํา รวดเร็วและเตะได้ทกโอกาส แต่ต้องเป็นระยะสั้นๆ ใกล้ๆ เช่น การส่งผ่านหรือยิงประตูระยะที่หวังผลแน่นอน ควรเป็นระยะทางไม่เกิน 10 เมตร วิธีการเตะลูกฟุตซอลด้วยข้างเท้าด้านใน การเตะลูกฟุตซอลด้วยข้างเท้าด้านใน มีวิธีการดังนี้

1. วางเท้าที่ไม่ได้เตะให้ได้ระดับเดียวกับลูกฟตุซอลปลายเท้าชี้ไปในทิศทางที่ต้องการ

2. แบะเท้าข้างที่จะใช้เตะให้ปลายเท้าหันออกจากตัว เป็นมุมฉากกับเท้าอีกด้านหนึ่ง ย่อเข่าแบะออกด้านนอกเล็กน้อย

3. เหวยี่งเท้าที่จะเตะแค่สะโพกโดยใช้แรงเหวี่ยงจากสะโพก แขนทั้งสองข้างเหวยี่งเป็นธรรมชาติตามจังหวะเท้า ย่่อเข่าที่ไม่ได้เตะลงเล็กนอ้ยโน้มตัวไปข้างหน้า

4. กjอนเตะให้เหวี่ยงเท้าไปด้านหลังตรงๆ ให้ส่วนกลางเท้าด้านในถูกหรือสัมผัสตรงกึ่งกลางหรือส่วนต่างๆ ของลูกฟุตซอลตามทิศทางที่ต้องการ เตะส่งลูกให้แรงโดยใช้แรง ส่งจากสะโพกเป็นจุดหมุน

5. เมื่อเตะลูกฟุตซอลให้ส่งเท้าตามทิศทางของลูกฟุตซอลที่ถูกเตะออกไป

https://sites.google.com/site/prapapornhongtong197/home/withi-kar-len-fut-sxl

เทคนิคการเล่น กีฬาเปตอง

วิธีการเล่นของกีฬาเปตอง การโยนลูกเป้า ผู้ตัดสินจะเรียนผู้เล่นที่เป็นหัวหน้าทีมทั้ง 2 ฝั่งมาเพื่อทำการเสี่ยงทายว่าฝ่ายไหนจะเป็นผู้ที่เริ่มเกมการแข่งขัน หมายถึงฝ่ายที่ทำการโยนลูกป้าไปก่อนเพื่อทำการเริ่มเกมการแข่งขัน ในฝ่ายที่ได้ทำการโยนลูกเป้าก่อนถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรประมาณเพราะฝ่ายที่ทำการโยนลูกเป้าก่อนสามารถเลือกตำแหน่งในการโยนลูกเปตองตามมา

ฝ่ายที่ผลออกมาแล้วชนะในการเสี่ยงทายนั้น สามารถเลือกผู้เล่นคนไหนก็ได้ภายในทีมของตนเพื่อมาทำการโยนลูกเป้า แต่ก่อนที่จะโยนลูกเป้านั้นจะต้องเลือกจุดที่จะโยนเสียก่อน โดยการที่เลือกจุดแล้วทำการเขียนวงกลมโดยให้ความกว้างของวงกลมนั้นให้เท้าทั้ง 2 ข้างเข้าไปยืนอยู่ภายในนั้นได้ แต่ในกฎกติกาได้มีการกำหนดไว้โดยที่มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 35-50 เซนติเมตร วงกลมนี้สามารถเลือกได้ในพื้นที่ใดก็ได้ภายในสนามของการแข่งขัน แต่ต้องอยู่ห่างออกมาจากขอบสนามหรือสิ่งที่กีดขวางต่างๆออกมาโดยที่ออกมาประมาณ 100 เซนติเมตร หรือ 1 เมตรโดยประมาณ แต่ต้องไม่ให้เลยออกไปถึงเส้นหลัง 4 เมตร ส่วนลูกเป้าที่ผู้เล่นทำการเสี่ยงชนะให้โยนออกไปไม่น้อยกว่า 6 เมตรแต่ไม่เกิน 10 เมตร จากการวัดที่ระยะห่างจากขอบวงกลมที่นักกีฬาทำการโยนลูกเปตอง ถ้าผู้เล่นฝ่ายเดียวกันหรือฝ่ายตนเองได้ทำการโยนลูกเป้าไปแล้วทั้งหมดจำนวน 3 ครั้งของการที่โยนลูกเป้า แล้วลูกเป้ายังไม่อยู่ในระยะที่กฎและกติกาที่กำหนดไว้ จะต้องเปลี่ยนให้ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามมาทำการโยนลูกเป้าแทน แต่ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามนั้นมีสิทธิในการโยนลูกเป้า 3 ครั้งเช่นเดียวกัน

http://teambucharest.com/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%84-%E0%B8%81%E0%B8%B5%E0%B8%AC%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%87-sbobet/

ทักษะการเล่นตะกร้อ

ตะกร้อเป็นกีฬาไทยที่เล่น กันแพร่หลายมานานนับศตวรรษ ไม่ว่าจะเป็นตามชนบท ในวัด ในวัง ในเมือง จะพบเห็นการเล่นตะกร้อเสมอ เพราะตะกร้อไม่ต้องใช้บริเวณพื้นที่กว้างขวางเหมือนกีฬาประเภทอื่น ๆ อุปกรณ์ก็หาได้ง่าย ทั้งผู้เล่นก็ไม่จำกัดรูปร่าง เพศหรือวัย ตลอดจนไม่จะกัดผู้เล่นตายตัว อาจยืดหยุ่นได้ตามความเหมาะสมการเล่นตะกร้อจึงได้รับความนิยมตลอดมาซึ่งผู้ เล่นจะได้รับประโยชน์จากการเล่นทั้งทางตรงและทางอ้อมนับอเนกประการดังนี้

                1 ) ตะกร้อเป็นกีฬาที่ประหยัด  ลงทุนน้อยแต่เล่นได้หลายคน คุ้มค่าเงิน สามารถร่วมทุนกันคนละเล็กละน้อยหรือผลัดกันซื้อก็ได้     ทั้งลูกตะกร้อก็มีความทนทาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ารู้จักใช้และรู้จักเก็บรักษาให้ดี
                2 ) การเล่นตะกร้อเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ทำ ให้จิตใจสดชื่นแจ่มใสและที่สำคัญผู้ที่เล่นตะกร้อยังได้ชื่อว่าเป็นผู้หนึ่ง ที่ส่งเสริมกีฬาศิลปะและวัฒนธรรมไทย ซึ่งถือได้ว่าเป็นการรักษาเอกลักษณ์ของชาติอีกด้วย
                3 ) การเล่นตะกร้อยังเป็นพื้นฐานของการเล่นกีฬาปะเภทอื่นได้เป็นอย่างดี เพราะ ทำให้ผู้เล่นรู้จักวิธีการครอบครองลูก รู้จังหวะเข้าออก จังหวะการเตะ โดยให้มีความสัมพันธ์ระหว่างมือ เท้า อวัยวะต่างๆ ได้เคลื่อนไหวสอดคล้องกัน สร้างความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ ก่อให้เกิดความแข็งแรงและความอดทนอีกด้วย
                 4 ) การเล่นตะกร้อสามารถเล่นคนเดียวก็ได้  หรือ ถ้ามีผู้เล่นมากขึ้นก็สามารถปรับการเล่นได้ตามความเหมาะสม อันตรายจากการเล่นตะกร้อนั้นมีน้อยมาก เพราะจะไม่มีการปะทะหรือถูกต้องตัวกันระหว่างผู้เล่นด้วยกันเอง หรือแม้แต่อุปกรณ์การเล่น ก็มิได้ทำให้เกิดอันตราย ถ้าผู้เล่นรู้จักสังเกตว่ามีอุปกรณ์ใดชำรุดก็ปรับเปลี่ยนหรือซ่อมแซมให้ พร้อมก่อนที่จะเล่น การเคลื่อน ที่ด้วยความระมัดระวังก็จะทำให้เกิดการหกล้มเสียหลักได้ยาก และการเล่นตะกร้อนั้นสามารถใช้อวัยวะได้หลายส่วน ทำให้ไม่เกิดการบอบช้ำเฉพาะส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายอีกด้วย
                  5 ) การเล่นตะกร้อ เป็นการฝึกให้เกิดความคล่องแคล่วว่องไว ปราดเปรียว เพราะ ต้องมีความระมัดระวังตัวและเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าเล่นลูกในลักษณะต่างๆ อยู่ตลอดเวลา การเคลื่อนไหวก็ต้องกระทำด้วยความรวดเร็วกระฉับกระเฉง เพื่อให้ทันกับจังหวะที่จะเล่นลูก
                 6 ) การเล่นตะกร้อเป็นการฝึกให้เป็นผู้ที่มีอารมณ์เยือกเย็น สุขุม รอบคอบ  เพราะ การเล่นหรือการเตะลูกแต่ละครั้งจะต้องอาศัยสมาธิ และความตั้งใจอย่างแน่วแน่ ถ้าหากใจร้อนหรือลุกลี้ลุกลน การเตะแต่ละครั้งก็จะเสียไป ทำให้เล่นผิดพลาดได้บ่อยๆ ถ้าเป็นการแข่งขันก็จะพ่ายแพ้แก่คู่แข่งขันได้ง่าย
                7 ) การเล่นตะกร้อเป็นการฝึกการตัดสินใจ เพราะ ก่อนการเล่นลูกทุกครั้งจะต้องมีการตัดสินใจเกี่ยวกับทิศทาง ความเร็ว ความแรงและลักษณะการหมุนของลูก ซึ่งจะเป็นสิ่งที่ช่วยในการตัดสินใจว่าต้องเล่นลูกด้วยท่าใด ส่งลูกไปยังทิศทางใด การกะระยะส่งลูก เป็นต้น
               8 ) การเล่นตะกร้อจะช่วยประสานหน้าที่ของอวัยวะในร่างกายให้มีระบบการทำงานดีขึ้น และเป็นการฝึกประสาทได้เป็นอย่างดี เพราะการเล่นลูกแต่ละครั้งต้องอาศัยระหว่างความสัมพันธ์ ระหว่างประสาทกับกล้ามเนื้อ และอวัยวะต่างๆ เพื่อทำให้การเตะและการเล่นลูกเป็นไปอย่างราบรื่น นิ่มนวลและได้จังหวะ ทั้งจะต้องมีปฏิภาณไหวพริบ มีการแก้ไขปัญหาตลอดเวลาที่เล่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเล่นเพื่อแข่งขัน จะต้องมีการวางแผนการเล่นโดยอาศัยปัจจัยหลายประการ เนื่องจากการแข่งขันจะชี้ได้ว่าใครมีเชาว์ปัญญา ปฏิภาณไหวพริบดีกว่าหรือมากกว่ากัน
                9 ) การเล่นตะกร้อก่อให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลิน ช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดทั้งผู้เล่นและผู้ชม การ ร่วมวงเล่นตะกร้อมักจะมีการส่งเสียงแสดงความดีใจพอใจตลอดเวลาในการเล่น หรือการเตะท่าพลิกแพลงต่างๆ ของผู้เข้าร่วมวงอยู่เสมอ จึงก่อให้เกิดความสามัคคีระหว่างผู้เล่นด้วยกัน รู้จักหน้าที่รับผิดชอบและให้โอกาสแก่ผู้อื่น เกิดมนุษยสัมพันธ์ที่ดีมีความเข้าอกเข้าใจ รู้นิสัยใจคอกันดีขึ้น ยอมรับผิดและให้อภัยกันเสมอ นับเป็นการช่วยส่งเสริมให้เข้าสังคมได้ดียิ่งขึ้นอีกด้วย
                10 ) การเล่นตะกร้อนั้นเล่นได้ไม่จำกัดเวลา คือจะเล่นเวลาใดก็ได้ตามความประสงค์ของผู้เล่น ทั้งระยะเวลาในการเล่นก็ไม่กำหนดขึ้นอยู่กับความเหมาะสมและความพอใจของผู้เล่น
                11 ) กีฬาตะกร้อเล่นได้ไม่จำกัดสถานที่  อาจจะเป็นในร่มหรือกลางแจ้ง ทั้งสภาพของสนามก็ไม่เป็นอุปสรรคมากมายนัก ขนาดของสนามก็ยืดหยุ่นได้ไม่ตายตัวเหมือนกีฬาอื่น ๆ
                12 ) ตะกร้อเป็นกีฬาที่เหมาะสมกับบุคคลทุกเพศทุกวัย เพราะ เป็นกีฬาที่ไม่หนักหรือเบาจนเกินไป สามารถปรับการเล่นตามความสามารถและกำลังของผู้เล่นได้ ทั้งในด้านทักษะก็มีหลายระดับชั้น ซึ่งดูเหมือนจะท้าทายและจูงใจผู้เล่นไม่รู้จบสิ้น ผู้เล่นสามารถพัฒนาทักษะไปตามวัย นอกจากนั้นอาจเล่นเพื่อความสวยงาม เพื่อการออกกำลังกาย เพื่อการแสดง หรือเพื่อการแข่งขันก็ได้

http://sarunyoolamphun.blogspot.com/

เทคนิคการเล่นแบตมินตัน

การจับไม้แบดมินตัน

ก่อนที่จะเรียนรู้ถึงทักษะการเล่นกีฬาแบดมินตันใด ๆ ผู้เรียนจะต้องจับไม้แบดมินตันให้ถูกวิธีเสียก่อน วิธีการคือ ผู้ที่ถนัดมือขวาก็ใช้มือขวาจับโดยยื่นมือขวาออกไปข้างหน้าเหมือนกับการจับมือกับบุคคลอื่นที่ถูกแนะนำให้รู้จักโดยให้นิ้วทั้ง 4 กำรอบด้ามไม้แบดมินตัน นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้จะอยู่ตรงด้านสันของด้ามไม้แบดมินตันเป็นรูปตัว วี โดยตำแหน่งนิ้วหัวแม่มือจะทาบอยู่ทางด้านแบนของด้ามไม้แบดมินตัน

การจับลูกแบดมินตัน

เมื่อรู้ถึงวิธีการจับไม้แล้วต่อไปก็ต้องรู้ถึงการจับลูกขนไก่ซึ่งเป็นอุปกรณ์ประกอบการเล่นกีฬาแบดมินตัน การจับลูกขนไก่มีความสำคัญอย่างมากในการเสิร์ฟลูก

การจับลูกขนไก่ที่นิยมกันมี3วิธีคือ

จับที่หัวไม้คอร์กของลูก โดยใช้นิ้วหัวแม่มือ นิ้วชี้ และนิ้วกลางจับลูก
จับที่ปลายขนไก่ด้านในของลูกโดยใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้
จับโดยการวางลูกอยู่บนฝ่ามือ

การส่งลูก

การส่งลูกเป็นวิธีการของการเริ่มเล่นในการเล่นหรือฝึกทักษะแบบต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเริ่มฝึกตีลูกแบบต่าง ๆ ตลอดจนเริ่มการแข่งขัน การส่งลูกจะส่งได้ทั้งลูกหน้ามือและหลังมือซึ่งวิธีการส่งมีดังนี้

การส่งลูกหน้ามือ

ผู้ที่จะส่งลูกจะยืนห่างจากเส้นกลางสนามและเส้นส่งลูกสั้นประมาณ 2-3 นิ้ว(ในกรณีเล่นประเภทคู่) และยืนห่างเส้นส่งลูกสั้นประมาณ 2-3 ฟุต(ในกรณีเล่นประเภทคู่)
ยืนให้เท้าช้ายอยู่ข้างหน้าสำหรับผู้ที่ถนัดมือขวา ย่อเข่าเล็กน้อย เท้าทั้งสองข้างจะไม่ยกพ้นพื้นสนามเวลาส่งลูก
ใช้มือซ้ายจับลูกขนไก่ งอแขนพอประมาณ มือขวาเงื้อไม้ระดับเอวพร้อมที่จะส่งลูก
ตามองเป้าหมายที่จะส่งลูก ปลอยลูก พร้อมกับตวัดแขนมาข้างหน้าเมื่อไม้สัมผัสกับลูกให้กระดกข้อมือช่วยส่งลูก ไปยังทิศทางที่ต้องการ

การส่งลูกหลังมือ

ผู้ที่จะส่งลูกจะยืนห่างจากเส้นกลางสนามและเส้นส่งลูกสั้นประมาณ 2-3 นิ้ว
ยืนให้เท้าขวาอยู่ข้างหน้าสำหรับผู้ที่ถนัดมือขวา ย่อเข่าเล็กน้อย เท้าทั้งสองข้างจะไม่ยกพ้นพื้นสนามเวลาส่งลูก
ใช้มือซ้ายจับลูกขนไก่ บริเวณปลายขนไก่ทางด้านซ้ายของลำตัวหลังมือด้านขวาอยู่ด้าน หน้า งอแขนพอประมาณ มือขวาเงื้อไม้ระดับเอวพร้อมที่จะส่งลูก
ตามองเป้าหมายที่จะส่งลูก ปลอยลูก พร้อมกับตวัดแขนมาข้างหน้าเมื่อไม้สัมผัสกับลูกให้กระดกข้อมือช่วยส่งลูก ไปยังทิศทางที่ต้องการ